اندر احوالات حکمت های الهی سیر می کردم که به ناگاه یاد خاطره ای از دوران طفولیت افتادم
گاهی وقتها , درجا زدنها و اتفاقات ناخوشایند امانمان را می برد , غافل از اینکه آن بالایی حواسش هست چه می کند و چه می دهد.خیلی از پروازها می تواند با سقوط به سرانجام رسد.
سوم یا چهارم ابتدایی , یک روز توی جوب جلوی منزل یک بچه گنجشک پیدا کردیم. درست نمی توانست پرواز کند.ضربه هم خورده بود که به احتمال زیاد بابت سقوط بوده. گرفتیمش , آوردیم خانه و خانوادگی هوایش را داشتیم.با سطل اسباب بازی متعلق به دوره ماقبل طفولیتی که یکبار آن را چنان بر فرق سر بچه همسایه کوبیده بودم که خون دماغ شده بود (مربوط به حدود ۶ سالگی) , برایش لانه ساختیم و حدودا ده روزی مهمانمان بود.
تازه روی سطل با یک جعبه مقوایی و مقداری پنبه برایش اتاق خواب درست کرده بودم و شب زورکی میچپاندمش داخل آن.
روزها داخل خانه آزاد بود و چرخ میزد برای خودش.
چند روزی گذشت و اوضاع پریدنش بهتر شده بود. از پشت پنجره که دسته های بزرگ گنجشک را در آسمان میدید, دلش هوایی میشد و خودش را به شیشه میزد. حالش قابل درک بود اما هنوز وقت آزاد کردنش نبود.با اینکه گنجشک ها تقریبا شبیه هم هستن اما چون زیادی جلوی چشممان بود, میتوانستیم از بقیه تشخیصش بدهیم.
روزها گذشت و از آزمون پرواز سربلند بیرون می آمد.
وقتش بود به آسمان برگردد.
دسته جمعی رفتیم داخل حیاط. وسط دو دستم بود. یکی دو تا ماچ خداحافظی و بعد سپردیمش به آسمان
پرید و دور شد …
همینطور چن دقیقه ای داخل حیاط ایستادیم و دسته های گنجشک ها را تماشا میکردیم.
فکر میکنم پنج دقیقه شد.
دو گنجشک آمدند نزدیک ما
روی سیم تلفن نشستند. چند ثانیه ای به ما خیره شدند و بعد دوتایی پریدند رفتن پی کارشان
چهره یکیشان آشنا بود
گفتم که
می توانستیم از بقیه تشخیصش بدهیم
س.م.م
کد امنیتی دیدگاهتون معادله حساب دیفرانسیل 😀
بله دیگه 🙂