در سریال دل نوازان همه چیز در مسیر درست پیش می رفت تا اینکه یک صحنه نابجا اتفاق افتاد و آن کشته شدن ” جهان ” بود! نمی گم در فیلم نباید هیچ صحنه ی قتلی باشد ولی کشته شدن شخصیتی مانند جهان هیچ لزومی نداشت و هیچ جذابیتی به فیلم نداد. اگر قرار بود کسی کشته شود باید منصور یا عطابک بود نه کسی که با کشته شدنش مسیر داستان هیچ گونه تغییری نکرد.
و اما ” شمس العماره ” ! اولا که من این سریال را فقط برای ” رحمت ” تماشا می کردم نه برای داستان مزخرفش. کجای این مملکت یک دختر این همه خواستگار دارد و گذشته از آن کدام دختر این همه خواستگار را الاف خود می کند؟ و در پایان هم با یک نگاه عاشق پسری شد که تا بحال نه او را دیده بود و نه می شناخت !
به نظر بنده پیام شمس العماره این بود که : ” پسرها ! دلتان را به خواستگاری رفتن خوش نکنید چون الاف یه مشت دختر ناقص العقل هستید ” و دیگر هیچ …